ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับระบบการบริหารจัดการอุทยานแห่งชาติ ในประเทศไทย

Abstract

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษามาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวกับระบบการบริหารจัดการอุทยานแห่งชาติ ในประเทศไทย คือ พระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ.2504 พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ.2535 และตา่งประเทศ คอื กฎหมายอุทยานทางธรรมชาติของญี่ปุ่น รัฐบัญญัติอุทยานทางธรรมชาติของสาธารณรัฐเกาหลี กฎหมายอุทยานแห่งชาติของสาธารณรัฐจีน (ไต้หวัน) พระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติของนิวซีแลนด์ และรัฐบัญญัติ อุทยานแห่งชาติของแคนาดา ตลอดจนเพื่อศึกษาและวิเคราะห์ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับระบบการบริหารจัดการ อุทยานแห่งชาติตามพระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ.2504 และพระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพสิ่งแวดล้อม แห่งชาติ พ.ศ.2535 เปรียบเทียบกฎหมายว่าด้วยอุทยานแห่งชาติของต่างประเทศ และให้สอดคล้องกับแนวคิด หลักการ และทฤษฎีทางกฎหมายมหาชน อันได้แก่ ทฤษฎีภารกิจของรัฐ หลักการจัดทำบริการสาธารณะ หลักการมีส่วนร่วมของ ประชาชน เป็นต้น อีกทั้งเพื่อเสนอแนะแนวทางการแก้ไขที่เหมาะสมกับประเทศไทยในการบริหารจัดการอุทยานแห่งชาติ ตามพระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ.2504 และสามารถนำมาเป็นหลักการและแนวทางปฏิบัติให้หน่วยงานของรัฐและ พนักงานเจ้าหน้าที่บริหารจัดการอุทยานแห่งชาติอย่างยั่งยืน โดยการศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาวิจัยทางเอกสาร เพื่อให้ มีการแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ.2504 อันจะทำให้ประเทศไทยมีกฎหมายที่ทันสมัยต่อสถานการณ์ การเปลี่ยนแปลงและการใช้ประโยชน์ของอุทยานแห่งชาติ และมีระบบการบริหารจัดการอุทยานแห่งชาติที่มีประสิทธิภาพและ เกิดประสิทธิผล ตลอดจนแก้ปัญหาความขัดแย้งและทำให้เกิดการมีส่วนร่วมระหว่างภาครัฐกับภาคประชาชน ซึ่งเป็นไปตาม วัตถุประสงค์ของกฎหมายในการควบคุม คุ้มครองและรักษาทรัพยากรธรรมชาติ อีกทั้งยังเป็นการสอดคล้องกับเจตนารมณ์ ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย อันจะส่งผลทำให้ทุกภาคส่วนมีจิตสำนึกและรู้หน้าที่ในการหวงแหน คุ้มครองรักษา ปกป้องดูแล ฟื้นฟูพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติในอุทยานแห่งชาติอันเป็นสมบัติของชาติเพื่อประโยชน์สูงสุดต่อประเทศชาติ และประชาชนทุกคน ตลอดจนถึงอนุชนคนรุ่นหลังต่อไป