การใช้คำ สรรพนาม Qi และ Zhi ในคัมภีร์พระวินัยปิฎก เรื่อง ความแตกแยกแห่งสงฆ์

Abstract

คัมภีร์พระวินัยปิฎก ว่าด้วยเรื่อง ความแยกแยกแห่งสงฆ์ เป็นคัมภีร์ที่รวบรวมโดยพระอี้จิ้ง โดยท่านได้เดินทางทางเรือไปอัญเชิญพระไตรปิฎกมาที่ประเทศจีน ซึ่งขณะนั้นอยู่ในยุคสมัยของราชวงศ์ถัง เนื้อหาในคัมภีร์เกี่ยวกับพุทธประวัติและสาเหตุของการเกิดความแตกแยกของคณะสงฆ์ ท่านได้แปลคัมภีร์เล่มนี้ขึ้นโดยใช้ภาษาที่เรียบง่าย สละสลวย ในคัมภีร์จะมีการใช้คำ สรรพนามตัว Qi และ Zhi เป็นจำนวนมาก ในแต่ละประโยคมีการใช้ที่แตกต่างกัน ผู้วิจัยได้ทำการรวบรวมข้อมูลทำการวิจัยเกี่ยวกับการใช้ตัว Qi และตัว Zhi และเปรียบเทียบความแตกต่างการใช้สองคำนี้ จากการค้นคว้าวิจัยพบว่า ตัว Qi และตัว Zhi เหมือนกันเพียงความหมายและชนิดของคำเท่านั้น เพราะมีความหมายว่า “เขา ของเขา ของพวกเขา”เหมือนกัน แต่การใช้ในประโยคแตกต่างกัน เพราะตัว Qi เป็นคำที่ใช้หน้าคำนามหรือคำคุณศัพท์ ทำหน้าที่เป็นคำขยายนาม ประธานและกรรมของประโยคได้ แต่ตัว Zhi ใช้เป็นคำขยายไม่ได้ ทำหน้าที่เป็นเพียงกรรมของประโยคเท่านั้น แต่ไวยากรณ์การใช้คำทั้งสอง มีความใกล้เคียงกับภาษาจีนในปัจจุบันเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ยังทราบว่า ในอดีต การใช้คำส่วนใหญ่จะเป็นคำโดดซึ่งแตกต่างกับภาษาจีนปัจจุบันมาก