ชุมชนกับการจัดการปัญหาแรงงานต่างด้าว : กรณีศึกษาบ้านต้นโชค ตำบลหนองบัว อำเภอไชยปราการ จังหวัดเชียงใหม่

Abstract

การวิจัยเรื่องชุมชนกับการจัดการปัญหาแรงงานต่างด้าว : กรณีศึกษาบ้านต้นโชค ตำบลหนองบัว อำเภอไชยปราการ จังหวัดเชียงใหม่ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการดำเนินงาน ปัญหาและอุปสรรคของรัฐในการจัดการแรงงานต่างด้าวไร้ฝีมือและศึกษาถึงการมีส่วนร่วมในการจัดการปัญหาแรงงานต่างด้าวของชุมชน โดยใช้ลักษณะการวิจัยเชิงคุณภาพ การวิจัยภาคสนามและการหาข้อมูลทุติยภูมิ ซึ่งมีวิธีการรวบรวมข้อมูลคือ การสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่ม การจัดกิจกรรมกลุ่มและการสังเกตประกอบเข้าด้วยกัน จากการวิจัยพบว่า องค์กรภาครัฐที่ดำเนินงานเกี่ยวกับแรงงานต่างด้าวมีหลายภาคส่วนทั้งด้านความมั่นคง การศึกษา การปกครอง สาธารณสุข มีอำนาจหน้าที่ที่เป็นไปตามนโยบายและกฎหมาย คอยกำกับทิศทางการดำเนินงานควบคุม จัดระเบียบ สนับสนุนและสื่อสาร หากแต่พบปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินงานอันประกอบด้วย ปัญหาในส่วนขององค์กรคือปัจจัยนำเข้าที่ไม่เพียงพอและเหมาะสม อันนำมาสู่การขาดประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน และปัญหาในส่วนของกระบวนการวิธีการทำงาน อาทิ การประสานงาน การสร้างความรู้ความเข้าใจ การสื่อสาร ปฏิสัมพันธ์ การทราบขอบเขตของอำนาจหน้าที่ เหล่านี้ล้วนทำให้เกิดเป็นอุปสรรคในการปฏิบัติงาน ซึ่งชุมชนและหน่วยงานได้มองเห็นปัญหาดังกล่าวแล้ววิเคราะห์สร้างแนวทางในการมีส่วนร่วมในการดำเนินงานคือ การสร้างรูปแบบการจัดระเบียบแรงงานต่างด้าวโดยอาศัยอำนาจหน้าที่ขององค์กรภาครัฐในเบื้องต้น จากนั้นจึงสร้างกระบวนการเรียนรู้วิธีการทำงานไปพร้อมๆกันและประสานเอาอำนาจดังกล่าวไว้เพื่อการปฏิบัติงานโดยมีการกำหนดบทบาทหน้าที่ ใช้ศักยภาพของชุมชนเอง เป็นการผสานอำนาจจากภายนอก โดยในขณะเดียวกันมีการผสานอำนาจอย่างไม่เป็นทางการจากภายในชุมชนผ่านสถาบันศาสนาตามรูปแบบของการขัดเกลา ควบคุมโดยบรรทัดฐานคือ จารีต ศีลธรรม วิถีประชา ซึ่งการผสานบรรทัดฐานและรูปแบบการควบคุมที่หลากหลายจากภาคส่วนต่างๆที่สามารถดำเนินงานสนับสนุน เอื้อประโยชน์กันได้ จะทำให้การจัดการปัญหามีความยั่งยืน รอบด้านมากขึ้น นอกเหนือจากนั้นการบูรณาการ วิธีการจากภาคส่วนต่างๆในการทำงานทั้งหมด ตั้งอยู่บนพื้นฐานของ การใช้พื้นที่เป็นฐาน พิจารณาสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นจริงกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียหลักในชุมชน ใช้ทรัพยากรเชิงวัฒนธรรมที่มีอยู่เดิมเป็นต้นทุนประกอบเข้ากับทรัพยากรเชิงระเบียบกติกา อันทำให้เกิดการยกระดับการปฏิบัติงานที่ชัดเจนยิ่งขึ้น