การพัฒนาบทเรียนวิทยาศาสตร์ท้องถิ่น เรื่อง การเสริมสร้าง สุขภาพผู้สูงอายุด้วยภูมิปัญญาพื้นบ้านล้านนาด้านจิตบำบัด

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงคเพื่อสรางและทดสอบประสิทธิผลของบทเรียนวิทยาศาสตรทองถิ่น เรื่อง การเสริมสราง สุขภาพผูสูงอายุดวยภูมิปญญาพื้นบานลานนาดานจิตบำบัด กลุมตัวอยางที่ใชในการศึกษาครั้งนี้ ไดแก ผูสูงอายุเขตเทศบาล ตำบลสุเทพ อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม จำนวน 297 ครัวเรือน ผูสูงอายุ จำนวน 12 คน และผูดูแลผูสูงอายุ จำนวน 8 คน เก็บรวบรวมขอมูลดวยแบบสอบถาม การสนทนากลุม การสัมภาษณแบบไมเปนทางการ และแบบทดสอบกอน-หลัง การใชบทเรียนวิทยาศาสตรทองถิ่น วิเคราะหขอมูลโดยใชคาเฉลี่ย สวนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติทดสอบ Paired t-test และ การวิเคราะหเชิงเนื้อหา ผลการศึกษา พบวา คาคะแนนเฉลี่ยการใชภูมิปญญาพื้นบานลานนาดานจิตบำบัดของผูสูงอายุโดยรวมอยูในระดับ ปฏิบัติเปนประจำ (คาเฉลี่ย = 2.35) กลุมผูสูงอายุมีคาคะแนนในการทำกิจกรรมระหวางเรียน (E1) และผลของการใชบทเรียน (E2) เทากับ 83.18/85.25 กลุมผูดูแลผูสูงอายุมีคาคะแนน เทากับ 82.27/85.73 โดยการศึกษาน้ีกำหนดประสิทธิภาพ ของบทเรียนตามเกณฑรอยละ 80/80 (E1/E2) การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์บทเรียนวิทยาศาสตรทองถิ่น พบวา คาคะแนน ทดสอบความรูเฉลี่ยหลังทดลองใชบทเรียนมีคาสูงกวากอนทดลองใชบทเรียนทั้งกลุมผูสูงอายุและกลุมผูดูแลผูสูงอายุ อยางมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 (p-value = 0.002 และ 0.01 ตามลำดับ)