การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการเขียนของนักศึกษา สาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่

Abstract

โครงการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ แยกแยะประเภทของข้อผิดพลาดและหาค่าความถี่ของ ประเภทของข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นในงานเขียนของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารระหว่างประเทศ เพื่อพัฒนาทักษะการเขียนของนักศึกษากลุ่มดังกล่าว ดังนั้น ผู้วิจัยจึงเก็บข้อมูล จากงานเขียนของนักศึกษา สาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่จำนวน 40 ชิ้นเพื่อแยก ประเภทของข้อผิดพลาด และหาค่าความถี่ประเภทของข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้น โดยประเภทของข้อผิดพลาด สามารถ จำแนกได้ออกเป็น 5 ประเภท คือ อักขรวิธี ไวยากรณ์ อรรถศาสตร์ วิทยาหน่วยค า และการใช้คำ ฟุ่มเฟือย จาก การวิจัยพบว่า ประเภทของข้อผิดพลาดที่พบมากที่สุดคือ ไวยากรณ์ (การใช้กาล การผันกริยา การ เรียงลำดับคำ ในประโยค ประเภทของคำ และความสอดคล้องของประธานและค ากริยา) ร้อยละ 61.75 รองลงมา คือ อักขรวิธี (การสะกดคำ เครื่องหมายวรรคตอน และการขึ้นต้นอักษรตัวใหญ่) ร้อยละ 31.02 รองลงมาคือ อรรถศาสตร์ (การ เลือกใช้คำที่มีความหมายเหมาะสมกับบริบท) ร้อยละ 4.52 ส่วนการใช้คำฟุ่มเฟือย ร้อยละ 2.11 และ วิทยา หน่วยคำ (โครงสร้างของคำ การใช้คำอุปสรรคและคำปัจจัย) ร้อยละ 0.60 ตามล าดับ ทั้งนี้ ผู้วิจัย พบว่า ข้อผิดพลาดประเภทไวยากรณ์ที่เกิดขึ้นในงานเขียนของนักศึกษาที่เกิดขึ้นมากที่สุด คือ การใช้ชนิดของคำ ร้อยละ 43.41 รองลงมา คือ การผันคำนามและคำกริยา ร้อยละ 24.88 รองลงมา คือ การใช้กาล ร้อยละ 20.98 การใช้ โครงสร้างประโยค การใช้คำนำหน้านาม ร้อยละ 6.34 และ ร้อยละ 4.39 ตามลำดับ ผลการวิจัยนี้จะช่วย ให้ ผู้สอนสามารถพัฒนาทักษะการเขียนของนักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ โดยเน้นความรู้เรื่องไวยากรณ์และชนิดของค า อีกทั้งยังสามารถนำไปพัฒนาให้กับ นักศึกษาของสถาบันการศึกษาอื่น ๆ ได้อีกด้วย