บริการปรึกษาวัยรุ่นในภาวะวิกฤติ ในอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อศึกษาปัญหาและความต้องการด้านบริการปรึกษาของวัยรุ่น ที่อยู่ในภาวะวิกฤต 2) เพื่อพัฒนาทักษะการให้บริการปรึกษาวัยรุ่นที่อยู่ในภาวะวิกฤตให้แก่ครูผู้ใหบ้ริการ ปรึกษา กลุ่มตัวอย่างได้แก่ ครูที่ปรึกษากลุ่มโรงเรียนมัธยมศึกษาในอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ ปีการศึกษา 2560 จำนวน 4 โรงเรียน รวมจำนวน 12 คน นักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นที่มี พฤติกรรมเสี่ยง โดยมีวิธีการคัดเลือกแบบเจาะจงโดยแต่ละคนพิจารณานักเรียนที่รับผิดชอบที่มี พฤติกรรมเสี่ยงในชั้นเรียนของตนเอง จำนวน 2 -3 คน รวมทั้งสิ้นจำนวน 25 คน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบ สำรวจพฤติกรรมเด็ก (TYC) และแบบวัดความเครียดของวัยรุ่น (SPST-20) แบบสอบถามความต้องการ การปรึกษา และแบบประเมินการฝึกอบรม สถิติที่ใช้ คือ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ทำการทดสอบเปรียบเทียบก่อนและหลังการฝึก (t-test) ผลการวจิยัสรุปได้ดังนี้ 1. ปัญหาพฤติกรรมของวัยรุ่น (TYC) ในอยู่ในระดับอยู่ในระดับมีปัญหา (Clinical Range) ทั้งวัยรุ่นชาย และวัยรุ่นหญิง (เฉลี่ย 59.00 และ 59.25) 2. ระดับความเครียดของวัยรุ่น ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 41.56 3. ปัญหาพฤติกรรม (TYC) และระดับความเครียดของวัยรุ่นมีความสัมพันธ์กันทางบวกอย่างมี นัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .01 (p < .01) 4. ความต้องการได้รับการปรึกษาปัญหาในภาวะวิกฤตของวัยรุ่นอยู่ในระดับมากถึงมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 96.80 เมื่อมีปัญหาในภาวะวิกฤตวัยรุ่นเลือกที่จะปรึกษาพ่อแม่เป็นอันดับที่ 1 เลือกปรึกษา ครูที่ปรึกษาและเพื่อนเป็นอันดบัที่ 2 และ เลือกปรึกษาครูแนะแนวเป็นอันดับที่ 3 5. ทักษะการให้บริการปรึกษาวัยรุ่นที่อยู่ในภาวะวิกฤต หลังการฝึกอบรมของครูที่ปรึกษาสูง กว่าก่อนการฝึกอบรมทุกทักษะ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (p < .01)