การบริหารจัดการวงป้าดฆ้องในวัฒนธรรมเชียงใหม่

Abstract

งานวิจัยนี้มีความมุ่งหมายในการศึกษาคือ 1) ศึกษาประวัติความเป็นมาของวงป้าดฆ้องในรูปแบบต่าง ๆ 2) ศึกษาการบริหารจัดการวงป้าดฆ้องเพื่อให้ได้มาซึ่งความนิยมในการบริการสังคม 3) ศึกษาเพลงและบันทึกโน้ตเพลงวงป้าดฆ้องที่ใช้ในการบรรเลงหลักข้อมูลที่ได้จากการศึกษามาจากเอกสารและการสัมภาษณ์บุคคลที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับวงป้าดฆ้องประกอบด้วยคณะวัดเชียงยืน คณะวัดล่ามช้างเวียงพิงค์ อำเภอเมือง คณะป่าบ่งศิลป์ คณะศิษย์เจ็ดสี อำเภอสารภี และคณะลูกเวียงกาน คณะธนรัตน์ศิลป์ อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่ งานวิจัยนี้วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพและเสนอผลการวิจัยแบบพรรณวิเคราะห์ ผลการศึกษา พบว่า วงป้าดฆ้องเกิดจาการผสมผสานระหว่างวงกลองเต่งถิ้งและวงปี่พาทย์ จึงกลายเป็นวงป้าดฆ้องขึ้นมา วงป้าดฆ้องที่พบในจังหวัดเชียงใหม่แบ่งได้เป็น 3 ประเภท คือ 1. วงป้าดฆ้องที่มีรูปแบบดั้งเดิม 2.วงป้าดฆ้องที่นำร้านฆ้องมอญเข้ามาผสม และ3. วงป้าดฆ้องแบบดั้งเดิมแต่นำเครื่องดนตรีตะวันตก เข้ามาผสมเรียกว่า วงป้าดประยุกต์ นอกจากนั้นในด้านการบริหารจัดการวงป้าดฆ้อง การรับงานวงป้าดฆ้องจะได้รับค่าตอบแทนตั้งแต่ 4500 -8000 บาทต่องาน การบริหารจัดการวงป้าดฆ้อง จังหวัดเชียงใหม่ได้สะท้อนรูปแบบของการใช้ระบบวัฒนธรรม เข้ามาบริหารจัดการภายในวงด้วยความเอื้อเฟื้อเผื่อแพร่ แบบญาติพี่น้อง วงป้าดฆ้องทั้งสองคณะมีแนวการขับเคลื่อนเศรษฐกิจบนพื้นฐานของการใช้องค์ความรู้การสร้างสรรค์งาน และการใช้ทรัพย์สินทางปัญญา ที่เชื่อมโยงกับรากฐานทางวัฒนธรรม ที่อยู่บนพื้นฐานของความรู้ที่ตนเองมีอยู่ ในด้านบทเพลงจะบรรเลงเพลงพื้นเมือง และบทเพลงทั่วไปเช่น เพลงลูกทุ่ง เพลงลูกกรุง หรือเพลงที่กำลังได้รับความนิยม เพื่อความสนุกสนานของผู้ฟังแต่ยังคงอนุรักษ์สำเนียงและสำนวนของเพลงพื้นเมือง